چی فکر می کردیم و چی شد!!!

 

وقتی که به نمودار آمار تیم ملی در دیدارهایی که تیم ملی کشورمان قبل از دیدار با اردن انجام داد نگاه می کنیم مطالب زیادی دست گیرمان می شود که می بینیم  بازیکنان  تیم ملی ایران به ترتیب  سعید داورپناه (41 دقیقه)، آرن داوودی (77 دقیقه)،جواد داوری (74)،مهدی کامرانی (101 دقیقه) مهراد آتشی (14 دقیقه) ،ارسلان کاظمی (88 دقیقه)،حامد آفاق (96 دقیقه)،اوشین ساهاکیان(69 دقیقه)،اصغر کاردوست(48 دقیقه)،حامد سهراب نژاد (15 دقیقه!)،صمد نیکخواه بهرامی (76 دقیقه)،حامد حدادی (102 دقیقه) برای تیم ملی بازی کرده اند و در این میان سهم بازیکنان اصلی مجموعا 614 دقیقه از کل 800 دقیقه حضور تیم ایران در این رقابت ها است که این مسئله با توجه به آسان بودن  90 درصد بازی های تیم ملی نشان از عدم مدیریت صحیح کادر فنی تیم می دهد.

همین مسئله باعث شد که ما در جام ویلیام جونز سامان ویسی را از دست بدهیم،در دیدار با اردن جواد داوری را به خاطر مصدومیت نداشته باشیم و صمدنیکخواه نیز با مصدومیت بازی کند و دور از انتظار ظاهر شود.

حضور حامد سهراب نژاد و مهراد آتشی که مجموعا 30 دقیقه هم برای تیم ملی بازی نکردند چه کمکی به حال و احوال تیم ملی کرد؟ در این میان با توجه با درخشش حامد سهراب نژاد در لیگ پارسال و تجربه بالای او می توان انتخاب او را قبول کرد اما مهراد آتشی با چه برهانی به تیم ملی رسید؟

آیا حضور بازیکنانی مثل محمدرضا اکبری،علی باهران،ایمان زندی،موسی نبی پور و ... برای تیم ملی واجب تر نبود؟اصلا چه احتیاجی است که تیم ملی ایران همواره چهار گارد راس در ترکیب خود داشته باشد؟

آقای ماتیچ آن زمانی که مقابل تیم های درجه چهارم مثل ازبکستان،مالزی و ...به بازیکنان اصلی بازی می دادید و بازیها را یکی پس از دیگری با 100 امتیاز اختلاف می بردید به فکر این روز  و مصدومیت بازیکنان اصلی تحت فشار زیاد بودید؟آن زمان که 12 نفر یک تیم را با این نتایج تحقیر می کردید به فکر تحقیر شدن بسکتبال یک کشور بودید؟

امیدواریم که این شکست زنگ خطری باشد برای مسئولین فدراسیون بسکتبال که برای آینده بیشتر به فکر باشند.